فکر می کنم اینکه هر کارآفرینی درباره موفقیتش چی می گه اصلا نکته آموزشی برای هیچ کس نداره و فقط برای خودش مفید هست. مگر اینکه ما عینا شخصیت اون آدم رو داشته باشیم و نقطه شروع و چالش ها و اتفاقات رو به همان صورت تجربه کنیم.
دلیل آن هم ساده است، یا الان فکر می کنم ساده است تا بعدا نظر بهتری داشته باشم.
ما چیزهایی که داریم و تاثیر آن ها را در مسیر نمی بینیم و چیزهایی که نداریم و تاثیر در مسیر ندارند را هم نمی بینیم و صرفا هر آنچیزی که نداریم و باعث چالش می شود را آگاهانه درک می کنیم و راه حل هایی برای آن می سازیم یا شروع به تلاش در آن زمینه ها می کنیم و چیزهایی یاد می گیرم.
بعدا که از ما می پرسند به چه دلیل موفق شدی؟ جواب ساده است هزارتا چیز داشتم و نداشتم که منو در مسیر پیش می برده و موانعی رو هم داشتم که باعث چالش شده و یاد گرفته ام.
طبیعی که گفتن چالش داستان بهتریه تا گفتن چیزی که از قبل داشتیم.
قسمت دیگه ای که زیاد می بینم این هست که شخص به اتفاق و شانس که جزئی از بازی کارآفرینی هست به موفقیتی رسیده و بعدا شروع به تلاش برای ساخت دلیل برای اون کرده که حتی گفته هاش عجیب تر و غیر طبیعی تر و مضرتر از مورد اولی هست.
یه مورد دیگه هم خاطرم هست که مربوط به پسر آقای خاوری اختلاسگر معروف و مدیرعامل وقت بانک ملی که 2 سال بعد از اختلاس پسرش بعنوان کارآفرین نخبه در کانادا معرفی می شد. برخی از بزرگان(منظورم سنی هست) که در محافل بعنوان مهمان حضور دارند از جنس اینها هستند و صرفا آدم درستو می شناسن و چیزی بیشتر از این برای یاد دادن ندارند و هزار داستان مضخرف به خورد دیگران می دهند.
پ ن: مدتیه چیزی ننوشتم و برای اینکه کمی درباره این موضوع فکر کنم پست فوق نوشته شد.
